Gazze’deki Al Shifa ve Al Ahli hastanelerinin acil servislerinde sürekli bombardıman altında gece gündüz çalışarak geçirdiği 43 dehşet verici günün sonunda, İngiliz-Filistinli estetik cerrah Dr. Ghassan Abu Sittah, Filistin direnişinin yüzü olarak ortaya çıkar. Kendisinin savaş bunalımı yaşayan, solgun yüzlü kamera çekimleri dünyada yankılanırken o, parçalanmış bedenlerden, anestezi kullanmadan yapılan uzuv kesmelerden, öksüz kalmış çocuklardan ve sağlık görevlileri ile hastanelerin kasıtlı olarak hedef alınmasından bahsediyordu. Bu Ghassan’ın yaşadığı altıncı ve en korkunç Gazze ‘’savaşı’’. Peki, o neden hala direnmeye devam ediyor? Savaşla tekrar tekrar yüzleşme cesaretini nereden buluyor? Bu yaşadıkları ailesini nasıl etkiliyor? Ailesi onun aldığı riskler hakkında ne düşünüyor? Cevap aslında ortak paylaştıkları tutkuda yatıyor: Onun büyük risk alarak yaptığı bu insani çalışmayı desteklediklerini Filistin’e olan tutkularıyla dile getiriyorlar.
Abu Sittah’ın yakın arkadaşı olan yönetmenler Carol Mansour ve Muna Khalidi de aynı tutkuyu paylaşıyorlar. Gece boyunca Ghassan’ın uzun ve ürkütücü bir yolculuğun sonunda Gazze’den çıkıp gelmesini ve onunla Amman’da buluşmayı endişeyle bekliyorlardı. Yaşadığı duyguları ilk ağızdan kayda almak istedikleri için sınır kapısından geçtiği anda onu filme çektiler. Filmde Ghassan’ın peşinden Berut, Amman, Londra, Kuveyt ve Dubai’ye giderek yine onunla birlikte bu ortak tutku halini araştırıyorlar.
